Kiedy jeszcze nic na świecie nie istniało, URANOS i Gaja spłodzili tytanów. TYTANI byli bogami olbrzymami, którzy władali światem zanim pojawili się bogowie Olimpu. Synem tytanidy Rei był ZEUS, który zamieszkał na OLIMPIE i stamtąd władał światem i bogami.
W KNOSSOS na wielkiej WYSPIE Krecie mieszkał Minos, wielki król, potężny i zdolny władca. Był synem Zeusa i Europy. Jego żona Pazyfae urodziła chłopca, który był w połowie człowiekiem, a w połowie bykiem. Nazwano go MINOTAUREM. Była to kara zesłana przez Posejdona za to, że Minos obiecał złożyć mu byka w ofierze i tego nie uczynił. Zrozpaczony i zawstydzony Minos postanowił nie zabijać dziecka, ale odizolować je od świata. Ściągnął na Kretę wielkiego architekta i budowniczego, DEDALA, który wraz ze swym synem IKAREM zamieszkał w jego pałacu. Dedal zaprojektował i zbudował dla Minotaura wielką budowlę o niezliczonej ilości korytarzy i przejść, klatek schodowych, pokoi i sal. W tej budowli, nazwanej LABIRYNTEM, umieszczono Minotaura. Kiedy Minos pokonał Ateńczyków zażądał od nich straszliwej zapłaty: co 9 lat mieli mu przysyłać na Kretę w ofierze dla Minotaura 7 młodzieńców i 7 panien, których Minotaur pożerał. Któregoś razu w zamian za jedną z ofiar na Kretę udał się ateński królewicz TEZEUSZ. Postanowił on zabić Minotaura. Nie wiedział jednak, jak ma potem odszukać drogę powrotną w labiryncie, jeśli jego misja się powiedzie. W pałacu, gdzie ofiary czekały na wprowadzenie do labiryntu, Tezeusza zauważyła córka Minosa, ARIADNA. Zakochała się w nim od pierwszego wejrzenia i postanowiła mu pomóc. Ofiarowała mu kłębek nici, której jeden koniec miał Tezeusz przywiązać u wejścia do labiryntu. Idąc w głąb budowli Tezeusz odwijał nić. Kiedy doszło do spotkania z Minotaurem Tezeusz nie wahał się ani chwili, wydobył magiczny miecz i zabił potwora. Zwijając nić wrócił do wejścia wraz z ocalonymi młodzieńcami i pannami. Zakochaną Ariadnę zabrał ze sobą do Aten, jednak po drodze znudziła mu się i zostawił ja na wyspie Naksos, gdzie spotkała Dionizosa, swojego późniejszego męża.
ODYSEUSZ, król ITAKI, nie siedział bezczynnie, kiedy Grecy atakowali Troję. Wraz ze swymi towarzyszami ruszył na wielką wyprawę wojenną i nie wracał do domu przez bardzo długi CZAS. Był zarazem człowiekiem niezwykle przebiegłym. Opracował konstrukcję niezwykłej machiny oblężniczej, w której wnętrzu schowali się greccy wojownicy. Podstępem wprowadzono ją do Troi, a kiedy obrońcy miasta przestali być czujni z jej wnętrza wyskoczyli Grecy, otworzyli bramy miasta i w ten sposób Troja została zdobyta. Odyseusz i jego drużyna oraz wierny pies ARGUS wyruszyli w drogę powrotną do Itaki. Na jednej z wysp Odyseusz natknął się na syna Posejdona – CYKLOPA Polifema, którego oślepił. Posejdon ukarał go za to wieloletnią tułaczką po świecie.
W mitologii greckiej obok bogów występują także herosi. Jednym z nich był Herakles. Jest on znany przede wszystkim z tego, że za karę musiał wykonać 12 niezwykle trudnych prac. Jedną z nich było oczyszczenie stajni AUGIASZA. Herakles umarł w wielkich męczarniach. Jego zazdrosna żona DEJANIRA uszyła dla niego magiczną KOSZULĘ, która miała zapewnić jej wierność męża. Materiał otrzymała od CENTAURA Nessosa. Podstęp Nessosa polegał na tym, że płótno na koszulę zostało skropione jego krwią. Kiedy Herakles założył koszulę zaczęła ona na nim płonąć. Zrywał ją z siebie razem ze skórą. Herakles umarł w cierpieniach, ale za to Zeus uczynił go bogiem. Mógł wówczas zamieszkać na Olimpie.
Narcyz – piękny młodzieniec, który zakochał się we własnym obliczu, widzianym w wodzie.
Hesperydy – nimfy, które strzegły złotej jabłoni.
Tantal – był współbiesiadnikiem bogów na Olimpie. Razem z nimi zjadał ambrozję i pijał nektar. Nie umiał jednak uszanować tego towarzystwa, za co został ukarany MĘKĄ polegającą na tym, że nie mógł dosięgnąć owoców wiszących nad jego głową ani napić się wody, w której stał po kolana. Cierpiał więc wieczny głód i pragnienie.
Demeter – bogini ziemi uprawnej i urodzaju.
Syzyf – za karę wtaczał na górę w Tartarze wielki głaz, który zawsze spadał.
Pandora – posiadaczka niezwykłej puszki (tak naprawdę to glinianego naczynia), którą otrzymała w posagu od Zeusa. Nie wolno jej było tej puszki otworzyć, jednak ciekawska Pandora nie mogła się powstrzymać i otworzyła swój podarek. Na świat wyszły więc bieda, cierpienie, nieszczęście, smutek i płacz. Na dnie puszki została jednak nadzieja.
Afrodyta – bogini, która narodziła się z piany morskiej.
Drakon – prawodawca ateński, znany ze swych surowych kar (mówimy drakońskie prawo, co znaczy prawo bardzo okrutne).
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz